‘รักษ์ต้นไม้’…พูดได้แต่ทำไม่ได้

เมื่อเราอาสาร่วมโครงการปลูกต้นไม้สักโครงการหนึ่ง เราคาดหวังเสมอว่าต้นกล้าต้นเล็กๆ ในมือเรา 1 ต้นนี้ จะต้องเติบโตสวยงาม รวมกับต้นไม้ต้นอื่นๆ ที่เราช่วยกันปลูกให้กลายเป็นป่าร่มรื่น ให้สัตว์น้อยใหญ่ได้อาศัย ให้มนุษย์ได้มีแหล่งอากาศดีๆ เพิ่มขึ้น ให้โลกได้มีพื้นที่สีเขียวมากขึ้น…

แต่หารู้ไม่! ว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่นั้นอาจจะไม่ได้ช่วยอะไรโลกเลย หากเรายังใช้ชีวิตประจำวันที่เป็นสาเหตุให้ต้นไม้ลดลง

ข้อแรกมาจากการใช้กระดาษอย่างสิ้นเปลือง ทั้งๆ ที่เรารู้อยู่แล้วว่ากระดาษผลิตมาจากต้นไม้ ซึ่งกว่าจะได้กระดาษ 1 ตัน มีต้นไม้ที่จะต้องโค่นลงถึง 17 ต้น และยังไม่รวมกับทรัพยากรด้านพลังงานอื่นๆ ที่จะต้องเสียไปในการผลิตกระดาษ เช่น พลังงานไฟฟ้า พลังงานน้ำ รวมไปถึงการสร้างมลพิษให้กับสิ่งแวดล้อมทั้งทางตรงและทางอ้อม

สิ่งที่เราควรแก้ไขไม่ใช่การเลิกใช้กระดาษในทันทีทันใด แต่เป็นเรื่องของการคิดหาวิธีในการใช้กระดาษอย่างไรให้คุ้มค่า เช่น การนำกระดาษกลับมาใช้ใหม่ ใช้ซ้ำในหน้าที่ 2 รวมไปถึงเปลี่ยนการพิมพ์ข้อมูลใส่กระดาษเป็นการแนบไฟล์เอกสารอิเล็กทรอนิกส์แทน ซึ่งเป็นวิธีการที่สามารถช่วยลดการใช้กระดาษได้อย่างดีเลยที่เดียว

การใช้กระดาษเกินความจำเป็นถูกสื่อให้เห็นอย่างเด่นชัดในรูปแบบของผลิตภัณฑ์สิ้นเปลืองอย่างกระดาษชำระที่เรามักใช้ได้เพียงครั้งเดียวแล้วทิ้ง ไม่ว่าจะเป็นการเช็ดหน้า เช็ดปาก หรือเช็ดมือ  จนไปถึงใช้ห่อแก้วเครื่องดื่มในร้านกาแฟ ซึ่งส่วนใหญ่แล้ว กระดาษทิชชู่ที่ห่อรอบแก้วเครื่องดื่มไม่สามารถใช้ประโยชน์ใดต่อได้เลย เนื่องจากกระดาษมักจะเปื่อยยุ่ยทันทีที่ถูกละอองน้ำรอบๆ แก้ว ซึ่งพฤติกรรมการใช้กระดาษชำระจนเกินความจำเป็นนั้นแก้ไขไม่ยาก เพียงแค่ “ลด” ใช้กระดาษโดยการหันมาพกผ้าเช็ดหน้าแทน เพราะสามารถซักทำความสะอาดและนำกลับมาใช้ซ้ำได้ และพกแก้วน้ำส่วนตัวนำไปซื้อเครื่องดื่มแทนการใส่แก้วพลาสติก ก็สามารถช่วยลดใช้ทิชชู่และลดขยะชนิดอื่นๆ ที่จะตามมาได้อีกด้วย